Budynek charakterystyczny dla okresu międzywojennego. Ściany o konstrukcji zrębowej wznoszą się na podwalinie z łupanych kamieni polnych łączonych zaprawą. Dach jest dwuspadowy, kryty dachówką ceramiczną. Dom został oszalowany deskami w układzie poziomym, szczyt jest szalowany ozdobnie we wzór geometryczny. Uwagę zwraca zdobiony ganek, posiadający przeszklone drzwi z naświetlem oraz duże okna po bokach, złożone z licznych kolorowych szybek. Parter domu podzielony jest na cztery pomieszczenia, w budynku znajduje się też użytkowe poddasze. Budynek został oddany do użytku w Muzeum w 1994 r.