Budynek pierwotnie był użytkowany jako magazyn do przechowywania wymłóconego zboża. Charakterystyczną cechą spichlerza jest wąski podcień wzdłuż frontowej i jednej szczytowej ściany, wsparty na cylindrycznych słupach. Budynek o konstrukcji zrębowej został posadowiony na luźno położonych dużych kamieniach. Ma dach kryty strzechą, czterospadowy. Budynek przeniesiono do Muzeum w 1988 r.