Chałupa w typie dworku drobnoszlacheckiego, o konstrukcji zrębowej i sumikowo-łątkowej. Podwalina jest oparta na kamieniach polnych. Dach dwuspadowy, kryty strzechą z charakterystycznym wzmocnieniem na kalenicy w postaci skrzyżowanych drążków zwanych koźlinami. Chałupę wyróżnia bogate zdobienie zewnętrzne: kolorowe okiennice, ażurowe wiatrownice, naroża, szalowane szczyty oraz zdobiony ganek. Wewnątrz budynek o układzie dwutraktowym, podzielony jest na kuchnię, izbę oraz trzy alkierze oraz sień, w której znajduje się wnęka pełniąca rolę spiżarni. Chałupa została pozyskana do Muzeum jako jeden z pierwszych budynków w 1983 r.